Rouw waar niemand het over heeft.

Over het loslaten van borstimplantaten en jezelf opnieuw ontmoeten.

Het was een bewuste keuze.
Maar ook een pijnlijke en de moeilijkste keuze die ik tot nu toe heb moeten maken.

De dag dat ik mijn borstimplantaten liet verwijderen, verloor ik niet alleen mijn borstimplantaten, maar ook een deel van het beeld dat ik jarenlang van mezelf had vastgehouden.

Een beeld dat ik ooit nodig had om me zekerder te voelen. Mooier. Vrouwelijker. Geaccepteerd.

En tegelijkertijd…
Was het juist dat beeld waar ik langzaam in vast begon te lopen.

Na jaren van vage klachten, vermoeidheid en een diep innerlijk gevoel van “dit klopt niet meer,” wist ik: het is tijd om ze definitief te laten verwijderen.

Maar wat niemand me vertelde, was dat het verdriet pas echt begon na de explantatie.

Rouw zonder kist

Je verliest iets.
Maar je krijgt geen condoleancekaarten.
Geen bloemen.

En toch is het rouw.
Want afscheid nemen van iets wat lange tijd deel van je identiteit is geweest dat is rauw en pijnlijk.

Ik voelde me leeg.

Intens verdrietig
Letterlijk anders.
En ook verloren.

Ik heb gehuild.
Om wat ik was kwijtgeraakt.
Maar ook om alles wat ik onder die implantaten had weggestopt.
Mijn onzekerheid. De pijn. Het verlangen om goed genoeg te zijn en te doen.

De weg terug naar mezelf

Het proces van genezing en heling ging niet alleen over fysieke herstel.
Het ging over mezelf weer echt durven aankijken in de spiegel, met al mijn littekens. 
Zonder laagjes. Zonder aanpassingen.
Puur zoals ik ben en zoals het is. 

En eerlijk?
Dat is het meest krachtige wat ik ooit heb gedaan en mezelf heb kunnen geven. 
Maar het was geen makkelijke weg.

Ik moest ruimte maken voor mijn weggestopte gevoelens en ze echt doorvoelen, diepe pijnen uit mijn kindertijd en jeugd kwamen boven. 
Dat bracht boosheid, schaamte, verdriet en verwarring.
Langzaam kwam daar zachtheid, compassie en het allerbelangrijkste zelfliefde voor in de plaats.

Waarom coaching hierin zoveel kan betekenen

Juist in zo’n kwetsbare fase is het ontzettend waardevol als er iemand naast je loopt, die je begrijpt, weet wat je voelt, echt naar je luistert, als mens, coach en ervaringsdeskundige. Niet om het op te lossen maar om je te begeleiden in jouw proces en om je te begeleiden in thuiskomen bij jezelf.

In mijn praktijk begeleid ik vrouwen die zich na explantatie of cosmetische ingreep afvragen:

Hoe moet ik zonder verder in het leven?

Hoe ga ik om met de pijn en de littekens?

Hoe ga je om verschillende emoties?
Wie ben ik eigenlijk zonder?
Wat blijft er over zonder masker? En wat zat daarachter? 
Hoe leef ik in een lichaam dat is veranderd? 

We kijken naar wat er onder ligt.
Naar je patronen, je overtuigingen, je familiesysteem.
Je mag rouwen.
Je mag helen.
En je mag jezelf opnieuw vormgeven, op jouw manier.

Want jouw waarde zit niet in hoe je eruitziet.
Maar in wie je bent.

En juist dat, mag weer zichtbaar worden.

Je bent veel krachtiger dan je denkt! 

Liefs Chantal.